Maluku it is!
Maluku it is!
Halong.
We zijn 19 november j.l. naar Ambon vertrokken met Lion. Om geen gebroken nacht te hoeven hebben en over onze gezondheid te waken, hebben we bewust gekozen voor een middagvlucht (12.10 uur). We zagen het dit keer niet zitten om met Garuda om 04.00 uur te vliegen. Novi, haar moeder en Vony brachten ons weg naar de luchthaven. Marco was die ochtend om 05.00 uur van huis om naar Surabaya te gaan, we hebben van hem geen afscheid kunnen nemen. En Marvin was al naar school maar Nicole hebben we gedag kunnen zeggen. Dit keer hadden we slechts een vertraging van 15 minuten, een meevallertje dus. In Ambon aangekomen zijn we meteen boodschappen gaan doen voor bij mijn tante in huis. Het was wederom een warm welkom en we werden met open armen ontvangen. We zouden eigenlijk in Wailaa (Hative Besar) bij de familie van Dad verblijven maar zij waren naar Kei. Daarom besloten we bij Maluku Resort & Spa te verblijven maar aangezien er nog steeds bevingen zijn en het epicentrum daar vlakbij is, wil de familie liever dat we bij hun logeren. Halong ligt namelijk wat hoger gelegen. Stel dat je ergens op 4 of 8 hoog een kamer hebt en er is een beving, dan kost het meer moeite om naar buiten te komen. In Halong is het gelijkvloers en makkelijk(er) om sneller buiten te staan. En als er een beving is, voel je het waarschijnlijk niet en/of anders niet zo sterk. Uiteraard is dit afhankelijk wat de sterkte van de schaal van Richter is. Nichtje Bidres die in Passo woont, slaapt niet meer thuis. Het is daar iedere dag raak en ze durft het niet aan, wat heel begrijpelijk is. Het was al zowat einde middag toen we bij huize Sahuleka-Leuwol arriveerden. Na even te hebben bijgekletst konden we niet lang daarna aan tafel om te eten. Ik moest wel op tijd eten want ik had een kuur meegekregen van de arts in Makassar. Een dag voordat we naar Ambon gingen, heb ik mijn bloed laten checken in het Siloam ziekenhuis. Het blijkt dat het lab in Tual waar ik ging prikken, geen complete equipment heeft. Normaal heb je 8 parameters om je bloedwaarden te checken. In Tual heeft men 4 parameters waardoor de check niet volledig was. De uitslag gaf aan dat het met mijn rode bloedlichaampjes goed was maar dat ik nog wel een tyfusbacterie in darmen had. We schrokken er best wel van. Want dit hadden we niet verwacht. Ik had af en toe heel iets verhoging tijdens mijn herstel maar dacht dat het aan het weer lag. De arts vroeg of ik 24/7 had gewerkt want tyfus in combinatie met knokkelkoorts komt voor als je zwaar oververmoeidheid bent. Thank God hebben we in Nederland onze vaccinaties gehad, anders had het er anders uitgezien. Ik wil niet zeggen dat ik 24 uur per dag heb gewerkt maar zodra ik klaar was bij mijn opdrachtgever, ging ik thuis na het eten meteen aan de slag voor het waterfilterproject. Goed, mijn kuur is sinds gisteren klaar, morgen komt Prodia aan huis om mijn bloed te prikken. Einde van de dag krijgen we de uitslag, we zijn benieuwd of de kuur heeft aangeslagen.
Wat slaap ik hier goed in Halong. De eerste nacht was ik knock-out en schrok wakker rond een uurtje of 09.30 uur. Dad vertelde dat er een beving was geweest in de ochtend om 06.30 uur en dat het bed heel even heen en weer schudde. Hij was er door wakker geschrokken en kon zijn slaap niet meer hervatten. Ik heb er niets van gemerkt. Als ik eenmaal diep slaap, moet er een bom vallen wil ik wakker worden. Aangezien de dokter mij heeft gesommeerd om volledig tot rust te komen in Ambon, doen we vrij weinig. Alsof ik al niet genoeg heb gerust in Makassar! Iedere middag worden er flinke middagdutjes gedaan. Iedereen in huis doet een dutje dus het is één en al een oase van rust. De dokter wilde niet dat ik richting Ambon zou gaan maar er staat hier een klus te wachten. Heb haar plechtig beloofd dat ik de hele week alleen zou rusten. En zodra ik tijdens het werken de vermoeidheid voel toeslaan, moet ik de boel laten voor wat het is en slapen. Verpleger Dad let goed op dat ik mijn rustmomenten neem en op tijd eet. De enige afspraak die we hadden staan, was een vriend van Dad ontmoeten bij (shoppingmall) MCM. De afspraak moest vóór 23 november plaatsvinden want Richard ging weer terug naar Nederland. We hebben zijn dochtertje en vriendin mogen ontmoeten en hebben gezellig samen gezeten bij Solaria. Mijn tante ging mee voor de gezelligheid. En Richard had zijn chauffeur en nicht meegenomen. Zijn nicht dacht dat ik mijn moeder had meegenomen hihi. Want ze vindt dat we veel op elkaar lijken. Al met al een gezellig weerzien want de mannen hebben elkaar jaren niet gezien. Bizar, in Nederland kom je elkaar niet tegen dus dan maar in Ambon, hahaha. Ditzelfde geldt ook voor mijn vriendin Tati. We proberen hoe vaak al niet met elkaar een afspraak te maken. Beiden zijn druk dus als we elkaar willen zien, is het een crime. Zij bracht haar moeder naar Makassar en doordat we onverwachts en langer bij Marco en Novi waren dan gepland, konden we elkaar daar ontmoeten. Een samenloop van omstandigheden, anders hadden we elkaar niet kunnen treffen. Gisterenmiddag zijn we rujak (fruitsalade met pittig sausje) gaan eten bij Natsepa. Het was gezellig druk daar en lekker om aan het strand te zitten met een zacht briesje in je gezicht. In de avond zijn we met Bidres, haar zoontje en mijn tante uit eten gegaan bij Sari Gurih Beach restaurant. Één van de eigenaren is een neef van Novi. Een leuke tent aan het water, schoon en goed verzorgd. Gisteren was er een bruiloft bij Sari Gurih en we keken onze ogen uit hoe het aan toe ging. Niet wat we gewend zijn maar goed, zo gaat het eenmaal hier. Hooggeplaatste mensen zitten aan een tafel die aan de zijkant van de zaal staan, en de rest van de genodigden, het gewone klootjesvolk zit midden in de zaal, zij aan zij alsof men een film kijkt in de bioscoop. De zaal was overigens prachtig versierd. Nichtje Bidres fluisterde in mijn oor dat zo’n bruiloft minimaal 100 miljoen roepia kost. Omgerekend is dit om en nabij € 6.500,00. Voor hier is dit best wel veel geld.
Nieuws over het waterfilterproject. De waterfilters zijn volgens de documenten op 21 november j.l. gearriveerd in Ambon. Dit is een plusplunt. De containers zijn nog verzegeld en worden als het goed is vanmiddag opengemaakt. As we speak heb ik zojuist Amelia Malawau van Kamboti aan de telefoon gesproken. Zij heeft bevestigd dat de waterfilters vanavond of morgen einde middag in hun opslag staat. De schepen die hier arriveren “staan in de rij” om te kunnen aanmeren. Er zijn weer een paar dagen overheen gegaan, zoals we hebben gemerkt. De opslag van Kamboti bevindt zich vlakbij de luchthaven. Voor Conley is dit een flinke klus want hij moet alles vanaf daar naar Tulehu vervoeren. Ook hij heeft te maken gehad met wat obstakels. Hij is als het goed is, uiteindelijk vanochtend vertrokken naar Aru en komt 25 of 26 november terug. Gelukkig voor Conley en voor ons is het voor Haria alsnog gunstig maar als we kijken naar hoe we alles vanaf dag 1 hebben gepland, dan is het niet gegaan zoals we hadden gehoopt. Voor Glenda is het ook niet gegaan zoals ze het heeft gepland. Thank God heeft ze slechts 30 waterfilters uit te delen dus voor Conley is het een “eitje” om de demo en het uitdelen met 2 uurtjes te doen. Maar met 500 waterfilters wordt het een ander verhaal. Vanochtend was er een beving bij Nusalaut (4,4 schaal van Richter). We hopen dat tegen die tijd als we naar Haria gaan, dat de oversteek rustig zal zijn naar Saparua. Want als daar weer een beving is, dan is dit op Saparua ook te voelen. Mijn neef die vanochtend in Haria was om passagiers met de speed te brengen, had de beving duidelijk gevoeld bij de haven. Laten we hopen dat het rustig blijft.
So far so good in Halong. We wensen iedereen een fijne (werk/school)dag! En tot de volgende blog.
Liefs,
D&M 
