2018 Werkvakantie – Makassar Part 2
MAKASSAR PART 2
Vanuit Langgur (Kei Kecil) zijn we naar Makassar (Sulawesi) gegaan om 2018 af te sluiten bij Marco en Novi. Kerst hadden we in Werka gevierd en oud op nieuw wilde ik elders vieren. Met de kerstdagen voelde ik me belabberd. Ik had geen zin om de sfeer te verpesten, ik hield me flink met paracetamolletjes om op de been te kunnen blijven. De kerstdagen waren letterlijk klamme en bloedzinderende dagen voor mij. De boosdoener was een infectie. De koorts kwam opzetten en voelde ik me met het uur slechter, zweette als een otter.? In bed lag ik te rillen van de kou, sliep met een grote strandlaken. Ik zat de dagen af te tellen. Nog 2 dagen, nog 1 dag en dan gaan we terug naar de “bewoonde wereld”. Ik was er aan toe, had behoefte om weer terug te gaan naar Kei Kecil. De laatste drie dagen in Werka waren letterlijk verziekt. Op onze laatste avond heb ik 15 minuten gezellig gedaan met familie en dorpsbewoners. Ze waren speciaal gekomen om afscheid te nemen van ons. Maar ik trok het niet meer en heb me na een kwartiertje geëxcuseerd en ben gaan slapen.
Donderdag 27 december gingen we terug naar Tual (Kei Kecil). In hotel Grand Villia stuurde ik Novi een appje dat ik bij aankomst in Makassar naar de dokter wilde. Ik moest nog even geduld hebben want we zouden de volgende ochtend pas naar Makassar gaan. Bij aankomst liet Novi me weten dat we pas einde middag bij de arts konden komen. Prima, helemaal goed. Dan kon ik mooi nog een dutje doen. Het werd een bezoek aan de arts in het Siloam ziekenhuis. De dokter zag dat het een lelijke open wond was waar veel rommel uitkwam. Hij wilde me “opereren” maar ik bedankte hem vriendelijk. Laten we het eerst aankijken met medicatie. Ik was blij dat ik geen hinder ondervond van de zwelling aan mijn kuit tijdens de korte vluchten (Langgur – Ambon / Ambon – Makassar) die we moesten afleggen. Ik had hoge koorts in Werka, de oorthermometer gaf 40.9 ℃ aan.?In Makassar was de koorts iets gezakt en voelde ik me een stuk minder beroerd. Mijn kuit zag er uit als een opgeblazen ballon, was behoorlijk rood en dik. De terugreis naderde, we zouden 10 januari weer naar Nederland vliegen. Op 9 januari ging ik met Novi naar Siloam ter controle.
Dr. Widjoyo keek me bij binnenkomst aan en herhaalde dat hij me al meteen wilde “opereren” maar dat hij me niet kon dwingen. Toen hij de wond zag, vond hij het niet verstandig om zo lang te vliegen. Hij gaf een sterkere antibiotica en zei dat het minstens een week of drie (maximaal) kon gaan duren voordat het helemaal was geheeld. Ik moest me 15 januari weer melden voor controle. Thuis belde ik de verzekeringsmaatschappij. De medewerker was begripvol en vroeg of ik een foto kon sturen van mijn kuit zodat de verzekeringsarts een blik op kon werpen. Die vond het ook geen goed plan om met een open wond 14 uur in het vliegtuig te zitten. Een uur later kreeg ik een belletje dat alles rond was betreft mijn medisch dossier. Of we alleen nog onze tickets konden doorsturen, zodat men onze vlucht kan omboeken. Ik was zelf helemaal vergeten dat we wijzigbare tickets hadden. Voor de traveldesk van de verzekeringsmaatschappij scheelde dit een hoop geregel. Er hoefde geen nieuwe tickets te worden gekocht. Ze hoefden enkel de datum te wijzigen. We hebben van alle keren dat we in Indonesië zijn geweest, nooit eerder met ziekte of noodgevallen te maken gehad. Dit is gewoon dikke pech.
Fijn dat er dan op afstand goed voor je word gezorgd. We zijn blij met SOS International. Alles was snel binnen een mum van tijd geregeld, we hoefden ons nergens zorgen om te maken. Achteraf maar goed ook dat we langer zijn gebleven. Waren we wel teruggegaan, dan had ik een trombosebeen aan over kunnen houden. Nou, en dat wil je volgens mij niet.
Door de infectie waren we genoodzaakt om 10 dagen langer blijven in Makassar. Dad ging aan de slag met werken want voor hem loopt het gewoon door. Hij heeft het beter voor elkaar met zijn opdrachten. Zolang de internetverbinding goed en snel is, kan hij overal zijn werk doen. Het enige waar hij mee zit is het tijdsverschil met Nederland. Maar het heeft zich vanzelf opgelost. Een paar dagen voordat we naar Nederland gingen, ontving ik een appje en mailtje over mijn beschikbaarheid en of ik interesse heb om de opdracht te doen. Op dat moment had ik geen aanbiedingen. Na een paar keer over en weer te hebben gemaild, kreeg ik te horen dat ik dinsdag 22 januari op kennismakingsgesprek mocht komen. Ik kreeg hierdoor zin om terug te gaan naar Nederland. Het motiveerde me enorm om weer te beginnen. Een mooie start van het nieuwe jaar. Lekker weer knallen!
“Luck is when opportunity knocks and you answer”
Dad&Mar
