Alienum phaedrum torquatos nec eu, vis detraxit periculis ex, nihil expetendis in mei. Mei an pericula euripidis, hinc partem.

Telefoon +31 641355519

 

Blog

Waterfilterproject / Reisverslagen  / 2018  / 2018 Werkvakantie – Haria Part 2

2018 Werkvakantie – Haria Part 2

HARIA PART 2

Omdat we dit keer de regie in eigen handen wilden houden, hadden we besloten om de 2e sessie anders te organiseren. We zouden direct bij aankomst in Haria eerst de waterfilters in elkaar zetten. En daarna zouden we de 3 pauds een bezoekje brengen. Onze gastvrouw die haar huis ter beschikking had gesteld voor ons, zelf leerkracht is in Saparua stad, had voor ons haar collega’s gebeld. Ze vroeg of de kinderen op die dag wat later konden beginnen zodat ze samen met de leerkrachten de donatie van Biobuddi in ontvangst konden nemen. Normaal komen de kinderen van de paud om 07.30 uur binnen en zijn ze om 10.00 uur vrij. Maar er werd nu een uitzondering gemaakt in verband met onze bezoek. Nadat we ongeveer 30 waterfilters in elkaar hadden gezet, reden we richting de 1e paud, gelegen in negeri (centrum). De kinderen waren buiten aan het spelen en toen de auto stil stond, renden ze stuk voor stuk naar binnen. Conley was ook mee want we doneerden een waterfilter. Na de fotosessie reden we naar de volgende bestemming, Perat. Daar werden de kinderen in een noodgebouw opgevangen want het nieuwe gebouw was wel zo goed als af maar nog niet klaar voor gebruik. In tegenstelling tot de eerste paud, kwamen we hier in een kleine ruimte waar de kinderen netjes achter hun bureau zaten. Wederom deden Daddy en Conley hun verhaal. En ook hier waren ze dankbaar voor de onverwachte donatie. Als een speer reden we naar Gunung maar daar aangekomen bleek er niemand meer aanwezig te zijn.? De kinderen hadden trek en wilden naar huis. We kwamen net 15 minuten te laat. Een van de leerkrachten van de paud stond buiten bij een groepje mensen die buiten op een bankje zaten. We hebben de Biobuddi bouwblokjes overhandigd en de waterfilter. Een snelle actie en ook hier hebben de mannen hun verhaal gedaan. Uiteraard werden er weer foto’s geschoten want we wilden alles vastleggen.

Conley moest iets ophalen bij het huis van onze gastvrouw en net daar aangekomen ging mijn telefoon. Het was Jopi en die meldde dat de groep mensen compleet was. We hadden afgesproken dat de 2e groep om 13.00 uur kon komen omdat we in de ochtend bezig waren. Snel maakten we vaart richting Getsemane om de 2e sessie te doen. Dit keer deed ik wel een woordje en vertelde hoe, waarom met de waterfilters. Na de demo reikten we de filters uit die klaarstonden. Daddy ging intussen de rest van de waterfilters in elkaar zetten. De mensen schudden onze handen en spraken hun dankbaarheid uit, sommigen wisten niets uit te brengen en knikten alleen met hun hoofd. Nadat we de sessie achter de rug hadden, gaven we elkaar een high-five. Blij dat alles goed verliep, tevreden over de aanpak en opgelucht dat we de donatie van Biobuddi zelf hadden kunnen brengen naar de pauds.

We werden door Debbie opgewacht, de lieverd had voor ons een maaltijd  gemaakt en konden bij haar lekker achterover zitten en uitpuffen. Wat een dag, alles in de 5e versnelling. We waren kapot, wat een bloedhete dag was het. Na het eten reden we naar ons logeeradres waar we nog eea moesten doen, afronden. En uiteraard werd Saparua stad aangedaan om wat boodschapjes te halen. Een lange dag met heel veel voldoening en waar we met trots op terugkijken. De volgende dag gingen we met de speed terug. We hadden Conley overgehaald om met ons mee te gaan. Samen uit dus samen thuis hè 😉

Daddy en ik zijn na Haria teruggegaan naar Halong (Ambon). De familie had mij verrast met een klein verjaardagsfeestje. Ik wilde juist onze laatste avond op Ambon afsluiten met een afscheidsetentje. Maar dat is niet gelukt. Novi en Marco hebben vanuit Makassar twee taarten besteld op Ambon en laten bezorgen. Heel lief en attent. En mijn nichtjes hadden een feestelijk maaltijd bereid dus ik ben in de watten gelegd. Conley en zijn vrouw zijn ook geweest om afscheid te nemen van ons. We voelden zoveel liefde van iedereen, het was echt aandoenlijk. Maar aan alles komt een eind, zo ook aan onze tijd op Ambon. De volgende dag vertrokken we met mijn tante, haar kinderen en kleinzoon naar de luchthaven. We moesten heel snel afscheid nemen van elkaar want de boarding van onze vlucht werd omgeroepen. Geen tijd om emotioneel te doen maar als een gek naar de security en gate.

“Nuhu Yut, Nuhu Roa, Daddy ba il ohoi Werka!”